osoba prawna

См. также в других словарях:

• osoba prawna — {{/stl 13}}{{stl 7}} instytucja posiadająca majątek oraz prawa i obowiązki, które może nabywać albo zbywać we własnym imieniu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Osobami prawnymi są Skarb Państwa i jednostki organizacyjne, którym przepisy szczególne przyznają… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• osoba — ż IV, CMs. osobabie; lm D. osób 1. «jednostka ludzka, człowiek, postać» Osoba starsza, młoda, w średnim wieku. Odzież dla osób tęższych. Osoby nie upoważnione. Obca, znajoma osoba. Przemądrzała, niesympatyczna osoba. W dali zamajaczyła jakaś… …   Słownik języka polskiego

• prawny — prawnyni 1. «dotyczący prawa, stanowiący prawo, obowiązujący według prawa, określony prawem, zgodny z prawem; legalny» Akt, nakaz, kodeks prawny. Norma, sankcja prawna. Opieka, porada, umowa prawna. Prawny właściciel nieruchomości. ∆ Czynność… …   Słownik języka polskiego

• prawny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, prawnyni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zgodny z literą prawa, związany z prawem, legalny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Działania prawne. Porady prawne. Akt prawny. Skutki prawne. Moc… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• skarb — m IV, D. u, Ms. skarbbie; lm M. y 1. częściej w lm «zbiór kosztowności, rzeczy drogocennych; majątek, bogactwo» Skarb rodzinny. Gromadzić skarby. ◊ Za skarby świata, za żadne skarby, za skarby «w żadnym wypadku, za nic w świecie, pod żadnym… …   Słownik języka polskiego

• użytkownik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIa, lm M. użytkownikicy {{/stl 8}}{{stl 7}} osoba lub instytucja, która użytkuje coś; także osoba prawna lub fizyczna użytkująca rzeczy, prawa innych na mocy umowy lub aktu administracyjnego : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• pracodawca — m odm. jak ż II, DCMs. pracodawcacy; lm M. pracodawcacy, DB. pracodawcaców «osoba prawna (np. instytucja) lub cywilna zatrudniająca kogoś na określonych w umowie warunkach» …   Słownik języka polskiego

• stan — m IV, D. u, Ms. stannie 1. blm «jakość, forma, postać, poziom czegoś, ilość czegoś, liczba kogoś w danym momencie, okresie; położenie, warunki, w których się ktoś lub coś znajduje» Stan faktyczny, liczbowy czegoś. Stan finansowy, majątkowy,… …   Słownik języka polskiego

• podmiot — m IV, D. u, Ms. podmiotocie; lm M. y 1. jęz. «imienna część zdania, imienna grupa wyrazowa nazywająca przedmiot (pojęcie), o którym się w zdaniu orzeka, połączona związkiem zgody z orzeczeniem» ∆ Podmiot bierny «podmiot łączący się z orzeczeniem… …   Słownik języka polskiego

• pomoc — ż VI, DCMs. y 1. blm «praca, wysiłek, działanie (fizyczne lub moralne) podjęte dla dobra innej osoby w celu ulżenia w jej działaniu lub ratowania w niebezpieczeństwie; wspieranie kogoś, pomaganie komuś» Bratnia, sąsiedzka, wzajemna pomoc.… …   Słownik języka polskiego

• wierzyciel — m I, DB. a; lm M. e, DB. i «osoba fizyczna lub prawna uprawniona do żądania określonego świadczenia od dłużnika; osoba, u której ktoś zaciągnął dług» Być czyimś wierzycielem. Spłacić wierzyciela …   Słownik języka polskiego